Sultan Alâeddin Keykubâd, Amid seferinin hazırlıkları ile meşguldü. Büyük bir ordu toplayıp, Amid’i de ele geçirip, Anadolu’daki Eyyubî egemenliğine tamamen son vermek istiyordu. Ertuğrul Bey’in daha Batı Ucu’nda yurt isteğini, kendisi seferdeyken batı sınırının korunması için makul buldu. Otuz iki yıldan beri bölgede hüküm süren Doğu Roma İmparatorluğu vârisi İznik Rum İmparatorluğu’na bağlı İnegöl, Bilecik ve KaracaHisar tekfurları kendisine tabi olarak vergi veriyordu. Anlaşmaya göre ise bu bölge Türkmen yerleşimlerine açık tutulacak ve onlara tekfurlar zarar vermeyecekti. İznik Rum İmparatorluğu toprağı olmasına karşın Selçuklu hâkimiyet alanında olan bu bölgede Türkmen obaları bulunsa da henüz bir sahibi yoktu. Hiçbir Bey, tekfurlardan çekindiği ve zamanı gelince onlarla savaşmak istemediğinden dolayı dirlik olarak bu bölgeye talip olmuyordu. Eğer bu bölgeyi Ertuğrul Bey dirlik olarak kabul ederse kendisi seferdeyken Konya’ya olası bir Rum saldırısı, Uc bölgesinde engelleyebilirdi. Her savaşta maharetlerini ve cesaretlerini gösteren Ertuğrul Bey önderliğindeki Kayıhânoğulları sınır koruma görevini başarıyla yerine getirebilirdi. Sultan Alâeddin Keykubâd geleceğe dair tüm planlarını yaptıktan sonra, Ertuğrul Bey’e Söğüt’ü kışlak ve Domaniç’i yaylak olarak verdi.
Ertuğrul Bey, Sultan Alâeddin Keykubâd’ın huzurunda aldığı dirlik beratı ile Karacadağ’a döndü. Topladığı büyük toyda Sultan’ın Söğüt’ü kışlak ve Domaniç’i ise yaylak olarak Kayıhânoğulları’na yurtluk verdiğini ilan etti. Ertuğrul Bey 1237 baharında yaylakları olan Domaniç’e göç edeceklerini duyurdu. Bu haberi duyan beyler çok sevindi ve obada şenlikler yapıldı.